Դաջված երազ

Գիշերային սրճարանում,

Դևն էր քնից վեր թռել,

Ու իր երազն էր ինձ պատմում,

Որ գլխից նոր էր փախել:

Այդ երազում իմ պատկերը,

Հետազոտում էր գները,

Սուզված գնացուցակում ,

Դեռ չեմ խմում:

Ի վերջո պատվիրեցի.

Գինի՛, գինի՛ ու գինի՛:

Կասկածամիտ մատուցողը,

Նախ և առաջ ուզեց փողը:

Սրբիչը ուսին կախած,

Ինչպես սպիտակ ակսելբանտ,

Սինին բեռի տակ ճկած,

Մատուցողը խիստ պեդանտ:

Արագ լուծեց իմ հարցերը,

Անցավ ուրիշ սեղանի,

Որտեղ քեֆ, ուրախությունը,

Վճարում էր մի քեֆչի:

Ասեց, ախպերն ի՞նչ է ուզում,

Քեֆչին նայեց իմ սեղանին,

Թե ասեր իմ գլուխն է ուզում,

Իմ գլուխը կկտրեին:

Իսկ հարևան սեղանին,

Չաղլիկն հեծած աթոռին,

Գրոհում էր սեղանը,

Հաղթող ճանաչվեց չաղը:

Սրճարանում կես գիշերին,

Հյուրասիրված առևտուր,

Իսկ չաղլիկի ճոխ սեղանին,

Մի միլիոնի կերակուր:

Գինուց բնավ չարբեցի,

Ավա՜ղ ծամածռվեցի,

Գինին սարգել էր անփորձ

Ու անշնորհք գինեգործ:

Մատուցողը մտածեց,

Մի բաժակ գինի փրկել,

Արհեստական ճանճ գցեց

Գինուս մեջ, որ չէի խմել:

Ճանճը արբեց, թռավ գնաց,

Տզալով մի երկ՜ար կենաց

Չհասկացա ինչ ասեց

Ինձ գովե՞ց, թե՞ փնովեց:

Մատուցողի գրպանից,

Քեֆչին փողը թռցրեց,

Ու ընկերոջ անունից,

Նորից կոնյակ պատվիրեց:

Մատուցողն զգաստացավ,

Իր փողերի հոտն առավ,

Բայց իր պարտքը կատարեց,

Ու քեֆչուն նորից խաբեց:

Ու կոնյակի փոխարեն,

Թթված կոմպոտ մատուցեց,

Ասաց, «փըլիզ» անգլերեն

Ու մարդ բան չնկատեց:

Խառնաշփոտ է տակավին,

Երազ է չորս բոլորը,

Որի թեման սոված փորին

Հորինել է Վիյոնը:

Ի՞նչ երազ է, ի՞նչ նշան,

Հսկայական մի բերան,

Ծամծմում է ուղեղս,

Թքաշաղում ներվերս:

Իմ երազը սրճարանում,

Նկարներով զարդարված,

Նկարներ, որ ցույց են բերում,

Ով՛ ինչո՞վ է հմայված:

Սրահ, որտեղ կերակուրը

Արտահայտում է իմաստ,

Մի հիմար շոյում է փորը,

Որպես ժամանակի փաստ:

Մեկը ոսկոր էր կրծում

Որ իր կարծիքը հայտնի,

Այնպ՜ս հպարդ է կրծում

Որ տան իրեն երանի:

Սրահի մեջ հայտնվել է

Իմ պատկերը ցիր ու ցան,

Ցանցառամիտ կատակում է

Սրահից մեկի նման:

Էդ երազը պետք է սանձել,

Կապել սեղանի ոտից,

Քանի կռվի բուն չի դարձել,

Ո’վ կկռվի իմ կողմից՝:

Թե չէ խելքը ճմրթված,

Թափառում է, հռհռում,

Ու բոլոր գինով կանանց

Փեշերին է քսմսվում:

Անախորժության ծլերը

Արդեն բացում են թփերը,

Կիսահարբած մի տիկին,

Հայտնվեց լերկ հատակին:

Բայց ձևացավ շնորքով,

Ջղաձիգ շարժումներով,

Ոտքերի դիրքը փոխեց

Ու փեշերը հավաքեց:

Նայեց տարակուսանքով,

Հուրի փերի հայացքով,

Ինչպես անմեղ էություն,

Սայթակած գեղեցկություն:

Ամեն աչքս մի-մի զերո,

Համարյա սեղանի ներքո,

Ասես թատրոն եմ նայում,

Անձամբ հերոսի դերում:

Իսկ այդ թատրոնի տերը

Լավ գիտի ինչ է «սերը»,

Գիտի ինչպես գայթակղել,

Գիտի գերել, նվաճել:

Նա իր դերն է կատարում

Իսկ ես փեշի թատրոնում,

Կրքերը պա՜րզ բնակա՛ն,

Հարյուրի կեսի նման:

Հալհլվում է անկարգապահ

Իմ երազը ինչպես մոմ,

Իսկ մերկացած ազդրի վրա

Դաճված է մի բառ “Wеlcome”:

Մի անգամ էլ կարդացի

Քանի փեշը քշտած էր,

Վելքոմ մադամ ասացի,

Եվ ամենայն հարգանքներ:

Կավալերը դա լսեց,

Ու շատ վելքոմ կատաղեց,

Եվ ըստ բոլոր օրենքների

Ինձ կկանչի մենամարտի:

Ամեն ինչից համ է առնում,

Վախենալու ձայն է հանում,

Զորահավաք է կատարում,

Խմածների ծուռ շարքերում:

Եվ երևի սրճարանում,

Երազս կռիվ դառնա,

Ես կռվից չեմ վախենում,

Աթոռի ոտը վկա:

Բայց և այնպես սա երազ է,

Ես կնամոլ ու հարամ չեմ,

Ազդրի վրա իմ գիրը չէ,

Ես ուղղակի ընթերցող եմ:

Դաճված երազ կես գիշերին,

Խաչագողը Ապոլոն,

Որդը սպիտակ ձիու մեջքին,

Թամբը արժի մի միլիոն:

Սա երազ է, թե՞ մղձավանջ,

Թե դառնացած մտքի ղողանջ,

Տրիու՞մֆը ամենակերի,

Թե փա՞ռքը սինլքորների:

Չգիտեմ ու չեմ ասի,

Թե այս երազն ին՞չ արժի,

Զգում եմ արդեն արթունություն,

Ներողություն:

Շուտով կփակեն տրակտիրը,

Տուն կգնա կուշտ չաղլիկը,

Կհեռանան քեֆչիները,

Սրահ կմտնեն լվերը:

Ուրիշ երազներ կշրջեն,

Մնացորդներ կբաժանեն,

Չորս բոլորը փշրանքներ,

Իսկ լվերը արքանե՜ր:

Դաջված երազ կես գիշերին,

Խաչագողը Ապոլոն,

Որդը սպիտակ ձիու մեջքին,

Թամբը արժի մի միլիոն:

24.03.2004