Ակսել Վարդա

Գարունն է հեվում ամպերի պաղով, Իմ սերը հեռու, մնացի գալով՝ Էս լուսավոր հեռուներում Ամպերի մեջ որպես ճրագ Արարատի ձյունը չի փայլում, Ու գոթական ամրոցների պաղ քարերին Խոր վիրապի պատերի պես մամուռ չի նստում, համր կարոտն է հոգիս ճանկռում։ Գարունն է հևում ամպերի պաղով, իմ սերը հեռու, մնացի գալով։ 03.02.2006