Ակսել Վարդա

Տուր ու դմփաց էր Բաղդատում, Սարսաղ Սաքոին էին դնքսում, Գովազդի փող չեին խնայում, Որ ասեն թե լավ են անում: Բացադրում եին պատճառները, Արդեն խոսում եին հավերը, Որ մեծ վտանգ է մեզ սպառնում, Սարսաղ Սաքոն ռունբ է սարգում: Պետք է չեզոկացնե՜լ ռումբը, Գոռում էր կռվճի խումբը, Պետգ է ռմբակոծե՜լ ռումբը, Գլխի ընկավ պարոն Տումբը: Ու մեղադրեց Սաքոյին, Թե զինել է թռչող խալին, Որ անձամբ է խալին տեսել, Ու մի նախշ էլ ինքն է գործել Ու տեսել է մեծ քամակներ ԵՎ այլ միջուկային զենքեր, Որ էտ խալին պիտի տաներ: Երբ Սաքիյին լաավ դնգստին, Խալին ջնջոց սարգեցին, Այստեղ հեքիաթն ավարտվեց, Երկնքից երեք լար կախվեց, Կանաչ,Կարմիր, ու կապույտ: Կապու՜յտը ձգե՜ս, կպայթես, Կարմիրը ձգե՜ս,Կթունավորվես, Իսկ թե կանա՜չը ձգես, Էշի ականջ կունենաս: 01.03.2004