Լուռ էր

Եկավ ու գնաց,
Մուսան էր, լուռ էր ու խոհեմ,
Մտքիցս կախված
Հանդարտ ճոճվող մի խոսք ունեմ:

Ու միապաղաղ ճոճվու՜մ է,
Ու իմ վրա ծիծաղու՞մ է,
Գանգս հևում է,
Գայթակղվել է, շիկանում է:

Ու մը՜-տա՜-ծու՜մ է:
Ու մեկը չկա, որ ասի,
Թե պատահում է,
Ուստի ինքս ինձ ասեցի.

Քեզ ո՞վ ասեց սիրահարվել,
Սուզվել ծովը հույզերի,
Ու փորձում էս հաղթահարել
Ձգողության ուժը երկրի:

Քո բախտը բերի՝
Չպառաված երիտասարդ,
Պղտոր ջրերի
Զոխլալ ալիք մի ակնթարթ:

Չե՛, իզուր էր,
Սա չեի ուզում ասած լինեի,
Մուսան լուռ էր,
Պիտի նրան լուռ լսեի:
10 .10.2007