Սերն ու գարին

Մի նժույգ ունեմ սանձարձակ,

Չգիտեմ ուր է ինձ տանում,

Ու մեր հետևից աղմուք, աղաղաք,

Փոշի՝, փոշու մեջ խորտակվող քաղաք:

Ձի՛ ջան, իմձ ու՞ր էս տանում.

- Քեզ նոր քաղաք եմ տանում,

Որտեղ գարին էժա՜ն է:

- Նժուգս հաշվենկա՜տ է:

ինչի՞ս է պետք էժա՛ն գարին,

Տար ինձ ուր կա սերն ու բարին,

Ձին ինձ վրա խրխնջա՝ց.

- Այնտեղ ձրի՜ի՜ է գարին:

Ա՛խ դու ախո՞ռ էս գնում,

Դու ինձ ախո՞ռ էս տանում,

Ճամփեդ փոխի ավանա՜կ,

Ա՛ռ քեզ խթան կողիդ տակ:

Իմ նժույգը զարմացավ

Ու քառատրոփ սլացավ,

Քամիներից սանձարձակ

Թռնում էր ուրիշ քաղաք:

Տեսնես էդ քաղաքում սե՞րն է էժան թե՞ գարին:

26.4.200