Հավանոցի հավքերը

Հավանոցի հավքերը՝
Փնովում էին կարգերը:
Փթել են թարեքները
Ու ծեռտոտ են բները:

Կարծես հավեր չեն այլ բվե՛ր,
Բայց ոչ մեկը չուներ ներվեր,
Ու բոլորը ծնված օրից,
Տառապում էին քոռությունից:

Հենց մի քիչ էլ մութը նեղեց
Հավախորհուրդը սկսվեց,
Ու հավքերը հավանոցի
Քչերը փուք անցան գործի:

Կչկչվում էր երկու թեմա.
Ազատություն և ապագա.
Եվ այլ վեճակչկչոցներ,
Կչկչում էր ով ինչ ուզեր:

- Ինչու՞ ով որ ձվատու չի՝
Տանում են մահապատժի,
Ինչ մեղք ունեն խեղճ կանայք,
Կչկչացեք պարոնա՜յք:

Մի՞ գուցե մեր ձայնը լսեն’,
Մարագի դուռը չփակե՝ն,
Բմբուլ պոկելը արգելե՝ն,
Ու մեզ ջուջու չանվանե՝ն,:

Թույլ տան բոստսնում քճճել,
Ցանկապատից ենկոմ թռչել...
Աքլոր ինչու՞ չես կչկչում
Թե՞ դա քեզ չի՛ վերաբերվում:

-Եվ իրոք աքլօրը լուռ էր,
Նա մտածմունքների մեջ էր,
Նա հաշվում էր մինչև յօթը,
Գիտեր երբ է առավոտը:

Աքլորը խո՛րն էր մտածում,
Ինքը հավ չի՛, ձու չի ածում,
իսկ հավերին պետք են որթեր,
ԵՎ հետո նո՛ր ուրոշ կարգեր,

Որթը համեղ ուտելիք է,
Որթը բնական երշի՛կ է,
Կամ ամերիկական փլաֆ,
Ինչքան շատ լինի ենքան լավ:

Բայց ոնց առանզ տիրոջ կամքի՛,
Հավը որթով նախաճաշի,
Դա օրինանախախթությու՛ն է,
Հավահեղափոխությու՛ն է,

Աքլորն հասկսցավ վտանգը,
Գցեց բռնեց հանգամանքը,
Որպիսի հավերը լռեն,
Նախ պիտի իրար դնքստեն:

Ու մտածեց նոր մեխանիզմ,
Որ տարածի հակահավիզմ,
Իսկ որ հավերն իրար փետրե՛ն,
Նախ և առաջ պիտի սնվեն:

Աքլօրը վիզն ուղիղ ցցեց
Ու խորիմաստ բացականչեց,
Որ մեզ որթով ապահովե՛նք
Պիտի գոմա՛ղբը քճճենք:

Ու հավերը թափան ներքև,
Գոմաբի մեզ հավերի քևֆ,
Կեր ու խում է կուլտվություն,
Էլ ինչ հավի ազատություն:

Ըստ գոմաղբում կուլ տվածի,
Ամեքն անցավ մի լավ գործի,
Կամ ածում էին կամ քճճում,
Համարյա էլ չեին կչկչում:

Իսկ գոմաղբը շուտով պրծավ,,
Դա հավերի դուրը չեկավ
Ո’նց կլինի առանց որթի,
Առա՛նց հատուկ արք ու բարքի:

Ու հավերի երակներում
Ազատության կանչն էր եռում,
Ամեքը մի առյուծ որպես
Ու գիշատիճ թռչյունի պես:

Կչկչաց մի մեծակոկորդ.
Որտեղ աղբ կա, այնտե՛ղ էլ որթ:
Դա մեծ աղբանոցն է բագում,
Իզուր չեն միշտ այնտեղ կռվում:

Բոլոր դեմոկրատ հավերը
Գցին բռնին միջոցները,
Որտեղ փորեն, ում կտցեն,
Հավերը ու՞ր պիտի թռչեն:

Ու սկսեցին քվյարկել,
Ինչպե’ս աղբը գրավել,
Բայց հավերը որպես հավքեր
Գրավեցին տարպեր դիրքեր:

Կուլտուրական հավերն ասին.
-Պետք է քվյարկել միասին.
-Թռան բարձր թարեքներին
Կոխռճելով պլեբեյներին :

Քվյարկեցինին միանգամից,
Ծեռտի տարափ թարեքներից,
Ներկայացնում էին փաստերը
Որ դժվար է մարսվում կերը:

Մի թոթոլ հավ վրիպեց,
Փաստը տեղ չհասցրեց,
Փաստը մեծ էր էտ հավի
Ու չափազանց ջրալի:

Տուժվեցին պլեբեյները,
Ու փոխեցին դիրքերը,
Աքլորն օգտվեց պահից
Ու կչկչաց իր գահից:

-Այ քեզ ծեռտաբանություն,
Անզուսպ հակահավություն,
Անմիտ ռմբակոծություն,
Ես էլ եղավ ազատություն:

Բայց հավքերը հավանոցի
Կերած ու կուշտ անցան գործի,
Ամեն մի հավ մի հրանոթ,
Մի մեծ հետույք ու երկու ոտ:

Եղած չեղածը վեր ցցած,
Իրար վրա խիստ զայրացած,
Խուբ խումբ ռնբակոծում էին
Ինչ որ արդեն մարսել էին:

Ամենադիպուկ հավերը
Խնայում էին փամփուշտները
Իսկ օվ որ նշանառու չէր,
Իմիջայլոց կրակում էր:

Իսկ ի’նչ նետել ու որտեղի’ց,
Միշտ կախված է կերակուրից,
Որ վերածվում փամփուշտի,

Բարձր թառի ու կրակի:
Շատ մեծ դեր է խաղում կե՛րը,
Երբ մարտնչում են հավերը,
Հատկապես երբ ծեռտամարտ է
Իսկ դեմքի դիմաց քամակ է:

Ահա՛ ամենաբրբեջը,
Գնդացի՛ր է փորի մեջը,
Ամենավերջի մոդելի՛,
Ու կոչվում է էլի- էլի:

Շուտով էլ հաշվի չեին առնում
Օվ ում վրա է կրակում,
Վժվժոց ու ճվճվոցներ,
Աքլորն արդեն ծլվլում էր:

Աղբը հատակին լճացավ,
Ջոչի անկողինը թրջավ,
Աքլորը սայթակեց ընկավ,
Կչկչացին թե լավ եղավ:

Նա ուղեղի ցնցում ստսցավ,
Մուսեն գլխից թռավ կորավ,
Գլուխը ցնցելով քայլում
Ու ինչ որ բան էր քչմնջում:

Բայց հիշում էր որ հպարդ է,
Որովհետև տղամարդ է:
Ապոլոնի պե՛ս էր կանգնում,
Երբ բոստանից դորս էին քշում:

ԵՎ ահա վաղ առավո՛տը,
Հենց եղավ ճիշտ ժամը յոթը,
Ամենաբարձր թարեքին
Աքլորն անցավ իր գործին:

Արքայի պես հպարդ կանգնեց,
Կոկորդը միչև վերջ բացեց,
Ծռտեց, ծեռտից կանգնեց հեռու,
Հպարդ գոչեց. Կուկուլուկու՛:
22.03.2004