Պոեզիա. Ակսել Վարդա

Գյումրեցի Վաղոն ինքնապաշտպանության համար մի սրվակ նյարդային պարալիտիկ գազ էր գնել։ Մի փոքրիկ սրվակ էր, Վաղոն չեր հավատում, որ էդ սրվակի պարունակությունը մարդու դեմքին փչելու դեպքում մարդը ուշագնաց է լիննում։ Ուստի Վաղոն ուզում էր այն փորձարկել։ Բայց ու՞մ վրա, ո՞վ կհամաձայնի նման փորձարկության.. Եվ Վաղոն հնարքը գտավ. Գնեց մի լիտրանոց օղի և ծանոթ տղաներին կես կատակ կես լուրջ առաջարկություն էր անում։ Ասում էր.  Վաղո - Ապ ջան բեր էս բալոնչիկը մե հադմ փչեմ երեսիդ, էս մե շիշ «Բոյիդ մեռնիմը» քոնն է:    Գյումրեցիները մի լիտրանոց օղուն, կատակելով, բոյիդ մեռնիմ են ասում, քանի որ շիշը սովորական օղու շշից նկատելիորեն բարձր է ։ Բայց Վաղոյի համար շատ անսպասելի կերպով, ոչ ոք չեր համաձայնվում։ Վաղոն չեր հրաժարվում իր մտքից, նա մտքին դրել էր անպայման փորձարկել այդ գազը ու փնտրում էր ու հետաքտքրվում թե ու՞մ վրա կարելի է փորձարկել:    Մի անգամ երբ տղաների հետ կանգնած զրուցում էր էդ գազի փորձարկության մասին, հանկարծ տղաներից մեկը ասաց.  - Ծո են ալակշ Մռդոյին ըսա, բոյիդ մեռնիմն որ տեսավ գըհամաձայնվի։    Մռ

 Պատերազմը պետք է ճիվաղին, Քանզի դեռ չեն դատում հաղթողին՝։

 Ցարերը ունեն մի նենգ հատկություն, Սխրանք են սարգում ամեն ստորություն։

Ջահել օրերս այրեցի խելառ,  Ինչպես կամեցա, ինչպես պատահի,  Ու չեմ կրկնել երբեկ ոչմի բառ,   Օրս հայտնություն ու գյուտը դարի։  Հետապնդում է նա ինձ ամեն օր,  Ջահելությունս, որին այրեցի,  Գուցե տարիներն այնքան են անզոր, Որ ժամանակը սոսկ մի կույտ փոշի։   Ու կախարդում է հեռու բաղձալին,  Երազանքներս շնչում են կարծես,  Իմ ընկերը միշտ եղել է քամին,  Միշտ որոնում է ու շտապում ինձ պես։

 17 տարեկանից հետո Մարդը մնում է 17 տարեկան, Ժամանակի թևերի ներքո Չկա ավելի հետաքրքիր բան։

Վանոն մի շիշ օղի էր գնել, չգիտեր ում հետ խմեր, երկար չմտածեց, հասկացավ որ ամենալավ ընկերը էդ գործում հենց շիշն է։ Ու Վանոն մի լիտրանոց շիշը դրեց սեղանին, նստեց դիմացը, և սկսեց խոսել շշի հետ։    – Շիշ ջան, աշխարհի ամենալավ բանը քո մեջ է, հիմա ես քեզ կբացեմ ու ամեն ինչ լավ կլինի։ Վանոն շիշը բացեց, հրա՛շք, օղու շշից դուրս եկավ մի հարբած ջին։ Ջինը հազիվ էր ոտքի վրա կանգնում, բայց լավ հասկանում էր որ ինքը ջին է և պիտի էս օղին խմողի բոլոր ցանկությունները կատարի։ ԵՎ ջինը խոսեց։   – Լսոոււ՜մ եմ քեզ իմ տիրակա՜լ, քանի՞ շիշ օղի՜ էս ուզում։  – հարյու՛ր։  – Խնթրե՜մ։ Հարյուր շիշ օղին շարվեց Վանոի սեղանին։ Վանոն երախտապարտ նայեց ջինին և ասաց։   – Դե նստի էս հարցը լուծենք, մենակ մի կտորէլ ուտելու բան բեր։  – Խնթրե՜մ Սեղանը լցվեց տարբեր տեսակի համեղ ուտեստներով։ Ջինն ու Վանոն սկսեցին իրենց խնջույքը և հենց այդ պահին դուռը թակեցին։ Վանոն հյուրնկալ դուռը բացեց։ Նրա դիմաց հայտնվեցին երեք ոստիկան։  – Դուք ձերբակալված էք, խանութը թալանելու համր։  – Ի՞նչ խանութ։  – Այն խանութը, որի բարիքները ձեր սեղանի վրա են

Դու նման էս իմ սիրուն, Քո հայացքը տակավին, Արեվագույն պատմություն, Առաջին սիրո մասին։

 Դարիս կյանքի կանոնները  Թելադրում են մարդասպանները։

Ինձ պետք չեն քո միլիարդները Նոր աշխարհի բռնակալ, Թունավորում էս ծովերը Ու փնտրում էս քեզ վասալ, Մոսկալ։

 Քո դեմքին է իմ երազը, Երազանքս տարիների, Ու  չնչին է ժամանակը, Որ ծերություն հնարի։