Ակսել Վարդա

 համեստ ու հզոր է արիացին, Ինչպես Արթուրը, հպարտ գյումրեցին։

Շատ խաղաղասեր է խոզը, Ու Սիրում է ցեխափոսը, Որ հիշեցնում է կոլխոզը, Բուժում պախմելիան ու քոսը, Սակայն անհագ է ստամոքսը։,

Երբ արդարությունը  Լոք սեփական շահն է, Ապա մարդու միսը   Այնքա՜ն էժան բան է։ 

Մի խանգառեք հիմարին,  Ներկայանալ աշխարհին